Leonie van der Heijden over foodstyling: ‘Ik kan hier 110% voor gaan’
Leonie, waar komt jouw passie voor eten vandaan?
Eten is nuttig, maar vooral ook leuk! Grappig is dat ik vroeger vrijwel niets lustte. Juist daarom ben ik de keuken in gedoken om te experimenteren. Mijn ouders hadden een grote moestuin en met tips uit de Allerhande en een boel creativiteit van mezelf, kreeg ik zoveel plezier in koken dat ik dagenlang in de keuken doorbracht. Toen ik nog bij mijn ouders woonde hielp ik mijn moeder vaak met het avondeten en als zij op maandagavond werkte, kookte ik voor ons. Dat was handig, al vond ik het vooral heel leuk om te doen.
Ik kom uit een dorpje in Brabant. Voordat ik in Amsterdam neerstreek heb ik prachtige verre reizen gemaakt. Tijdens deze reizen heb ik nog meer ontdekt over eten en mezelf laten inspireren door internationale keukens. Heel leuk, want daardoor kon ik de mensen thuis ineens verrassen met nieuwe lekkere dingen. Ja, je kan wel zeggen dat ik écht een passie heb voor eten.
Van communicatiespecialist naar foodstyliste
Foodstyling kwam pas op mijn pad toen ik werkzaam was bij een interieurwebshop. Ik had communicatie gestudeerd en werkte als categoriemanager. Vanuit die rol had ik veel contact met mensen die betrokken waren bij het maken van interieurbladen. De beelden die dan voorbij kwamen vond ik altijd prachtig en inspirerend. Toen één van de contactpersonen in een mail een link naar haar portfolio had staan, zag ik dat de stylingopleiding die zij had voltooid ook gericht was op foodstyling.
Er wakkerde gelijk een vlammetje aan. Toch voelde het als een te grote stap om resoluut het roer om te gooien. Ik besloot eerst een proefcursus van tien weken te doen. Daar werd ik zo enthousiast van dat ik me daarna alsnog heb ingeschreven aan de Academie Artemis. Ik verwachtte niet dat er veel werk zou zijn, maar op het moment dat ik afstudeerde had ik vrijwel direct een baan bij Scrambled, een bureau voor food content. Inmiddels werk ik met veel plezier als freelance foodstylist.
Kijken in beeld
Foodstyling is iets heel anders dan koken, weet ik nu. Waar ik vroeger alleen keek naar producten om ze te eten, kijk en denk ik nu in beeld. Wat kan ik met bepaalde producten en samenstellingen overdragen? Welk gevoel roept iets op? Eten is verworden tot materiaal om invulling te geven aan een creatief, conceptueel en visueel aspect. Dat geeft een heel andere kijk op eten. Het is fantastisch materiaal om mee te knutselen en werken.
Het allerleukste aan dit werk vind ik het pielen en uitwerken van details om het gewenste effect te krijgen. Ook het creatieve denkproces om van product tot het – liefst onwerkelijk – gewenste resultaat te komen, vind ik leuk. Samen met de klant nadenken, keuzes maken en voorbereidingen treffen. Op zulke momenten kan ik alles wat ik in de afgelopen jaren heb geleerd inzetten. En als het dan lukt: wow!
Leonie en Anoek, een gouden koppel
Anoek en ik leerden elkaar kennen tijdens een klus. Na afloop zijn we ergens koffie gaan drinken. Er was gelijk een leuke klik. Daar ben ik blij om, want ik zocht iemand die voor mij een mentor kon zijn in dit vakgebied. Tegelijkertijd kon Anoek iemand gebruiken om haar te helpen bij het vele werk. Zo ontstond onze samenwerking. Een perfecte match!
Anoek zegt dat mijn werkwijze zich tekent door mijn persoonlijkheid. Ik denk dat dat wel klopt: ik ben altijd goed voorbereid, werk secuur en heb oog voor details. Tegelijkertijd werk ik speels, ben ik creatief en probleemoplossend. Ook hoor ik vaker dat mensen mij eigenzinnig vinden. Dat zie je ook terug in mijn loopbaan en keuzes die ik maak: ik heb niet voor niets deze nichebaan. Ik creëer écht vanuit mezelf. Foodstyling is voor mij een soort uitlaatklep. Ik kan hier 110% voor gaan.
De ultieme droom van Leonie
De meeste foodstylingopdrachten zijn traditioneel en commercieel. Mijn droomopdracht is daarom het neerzetten van een puur esthetische creatie. Een abstract beeld, waarin mode, kunst en eten samenkomen. Ik ben bijvoorbeeld groot fan van The Gourmand, een tijdschrift waarin eten altijd het thema is en heel minimalistische getoond wordt.
Een andere droom die ik heb, is het maken van fictief eten. Beelden waarin een combinatie van de huidige wereld en toekomst wordt gevormd. Tijdens mijn opleiding heb ik eens iets dergelijks gedaan. Het fijne hiervan was, was dat er in de opdracht voldoende ruimte was om ter plekke invulling te geven aan een grof idee. Daardoor kon de setting als het ware ontstaan. Heel leuk en leerzaam. Eén van de beelden die toen gemaakt zijn heeft uiteindelijk op de cover van het Tsjechische tijdschrift Soffa gestaan. Dat was al een droom die uitkwam. Hopelijk volgen er nog meer.